اشعار

شُهـرتِ ماست، مُـحـبّـانِ ابـاعـبدالله            ریـزه‌خـواریم سَـرِ خـوانِ اباعـبدالله
نظرِ فـاطمه از روزِ اَزَل بر ما بود            نـامِ مـا بـوده بـه دیـوانِ ابـا عـبـدالله

اشکِ ما از کَرمِ زینبِ او تأمین است            تـا که هـسـتـیم پـریـشـانِ ابـاعـبدالله
یاعَلی گفتم و دیدم که علی گفت: حُسین            پـدرش رفـتـه به قـربـانِ ابـاعـبدالله
قَـلـمِ عَـفـو کِـشـیـدنـد به پَـرونـدۀ ما            تـا نِـشَـسـتـیـم بـه اِیـوانِ ابـاعـبـدالله
دینِ ما را نَبی آوَرد و حُسین اِبقاء کرد            زیـر دِیـنـیـم و مـسـلـمـانِ اباعـبدالله
مرگ حَقّ است، ولی در دلِ میدان خوب است            کاش بـاشَـم زِ شـهـیـدانِ ابـاعـبـدالله
مادرم لُقمۀ نانی که سَرِ سُفره گذاشت            همه خـوردیـم به اِحـسانِ اباعـبدالله
جُرعه آبِ خُنَکی خوردم و گُفتَم با اَشک            بـه فَـدای لَـبِ عَـطـشـانِ ابـاعـبـدالله
رفته بودم سَرِ بـازار لِـباسی بِخَـرَم            یـادم آمَــد تَـنِ عُــریـانِ ابـاعــبـدالله
عِلَّتِ سوختنِ چوب دَر آتش این است            چوب‌ها خـورده به دَندانِ اباعـبدالله
آه از شامِ غریبان، که به صَحرا اُفتاد            شُـعـلـه بَر دامَـنِ طِـفـلانِ اباعـبدالله

شـکـر خـدا گـدای حـسـیـنـیـم تـا ابـد            دنـبـال روضـه‌های حـسـیـنـیم تا ابـد
از کودکی مسیر دل ما مشخص است            در خــط کـربـلای حـسـیـنـیـم تـا ابـد

جان تازه می‌کنیم به هر یا حسین جان            دیــوانـۀ نـوای حــسـیــنـیــم تــا ابــد
مستـانـه بـی‌نـیازترین خلـق عـالـمـیم            هـر چنـد بـی‌نـوای حـسـیـنـیـم تـا ابـد
سر می‌کشیم تا به فلک وقت نوکری            سـرویم و خـاک پای حـسیـنـیم تا ابد
هرگز نمیرد آنکه غمش روضه‌های اوست            سـرزنـده از عـزای حـسـیـنـیم تا ابـد
سر خم نمی‌کـنـیم بجز وقت نـوکری            نـوکـر فـقـط بـرای حـسـیـنـیـم تا ابـد

ای آنکه نامت موجب شیدایی جبریل شد            شبنم ز داغت رفته رفته جان گرفت و نیل شد

اندازۀ عرش خدا، رفعت گرفت این خانه‌ها            روی زمین وقتی برایت روضه‌ای تشکیل شد

بی تو وجود واژۀ ایمان تماماً نقص داشت            بین لهـوف تو اصول دین ما تکـمیل شد

شرمنده باشد محتشم، چون واژه‌ای در خور نداشت            با بارگاه قـدس اگر بزم عـزا تمثـیل شد

شرمنده‌ام که اشکهایم مرهم زخم تو نیست            شرمنده زهرا شود آن روضه که تعطیل شد

درد ودوا یعنی غمت، دارالشفا یعنی دمت            اعجاز عیسی با کمی از تربتت تأویل شد

تو آیۀ نور علی نوری، به خاک افتاده‌ای            در زیر سم اسب ها از پیکرت تجلیل شد

از زمزم چشمان خود هاجر کنارت اشک ریخت            مرثیه خوانِ خشکی لبهای اسماعیل شد

ای فـیـض بی‌کـرانـۀ بی‌انـتهـا حـسین            مشـق شب مـلائـکـه از ابـتدا حـسیـن

دردانـۀ خـدایـی و ریـحان مـصـطـفی            نور عـلـی و زادۀ خـیـر النـسا حـسین

تو آشنـای هر چه غـریبی، ولی نبـود            آقـا غـریب‌تـر ز تو ای آشـنـا حـسـین

بایـد که پـا نـهـد به مـسـیـر گـدائی‌ات            آنکس که طالب است رود تا خدا حسین

جـان بی‌تب تو سـمت مـداوا نمی‌رود            ای بر تـمام درد دو عـالـم دوا حـسین

در کـربلا نـوای لبم ذکر یا رضاست            ذکـر لـبـم مـیـانۀ صحـن رضا حـسین

گـردیـده زائـر حــرم عـرش کـبــریـا            آنکس که زائر حرمت گشت یا حسین

ای تو کریم و ابن کریم و اخ الکـریم            بر دوش پاک تو عـلم مجـتـبی حسین

مثل حسن تو هم به دلت داغ مادر است            ای چون حسن غمینِ غم کوچه‌ها حسین

ای زخمی دوشنبه، به گودال رفته‌ای            ای کـشـتۀ مـدیـنه و کـربـبـلا حـسـین

از ما و از خدای تو بر پیکرت سلام            صدها سـلام بر سر از تن جدا حسین

جان ها فدای تو که فتادی ز روی اسب            سر نیزه خورده‌ای تو ز بس بی‌هوا حسین

آن را که بین روضه فغانش نمی‌دهند            در روضۀ بـهـشت مـکـانش نمی‌دهند

هرکس مراقـب سخن خود نبوده است            نام حـسـیـن را به زبـانـش نـمی‌دهـنـد

چشمی که بر شـمایل نامحـرمان رسد            بـر گـریـۀ حـسـیـن امـانـش نـمی‌دهـند

هر کس که خرج شد به هوای غریبه‌ها            حال و هوای عشق به جانش نمی‌دهند

هرکس سراغ خانۀ غیر از حسین رفت            رنگی هم از بهـشت نـشانش نمی‌دهند

قلـبـی که مـی‌تـپـد ز غـم سـم اسب‌هـا            جز ضرب عشق در ضربانش نمی‌دهند

آن پیـکـر مـقـطع الاعضاء و پاره را            بـا سـم اسب ها هـیـجـانـش نـمی‌دهـنـد

طفلی که تشنه بوده و از هوش رفته است            با تیـر حـرمـله که تـکـانش نـمی‌دهـند

یک دخـتـر سه ساله بهانه اگر گرفت            نـاگـه سـر بـریـده نـشـانـش نـمی‌دهـند

با قـدومـت دل عُـشّـاق مُـعَـطَّـر فـرمـا            خشکی سـاحـل چـشـمان مرا تَـر فرما

هرچه دارم همه از سفره احسان شماست            روزی نـوکـر خـود نـیـز مُـقَـرَّر فـرما

آرزوی حـرم کـرب و بـلا کُـشت مـرا            چَشم من را تو به شش گوشه مُنَوَّر فرما

من مگر بیشتر از حاجت خود خواسته‌ام؟            پس بـیا حـاجـت من نـیـز مُـقَـدَّر فـرما

بـه تـنـم کـرده زیـادی سـر من ای آقـا            "حُجَجی" وار شهیدم کن و بی‌سر فرما

در عـالـمِ خـیال، گـرفـتـم ضـریـح را            دارالشفای حـضرت عـیسی مسیح را

ماندم که من کجا و صفای حرم کجا؟!            اصلا که راه داده به اینجا کـریهْ را!؟

تا آبـروی من نـرود پیـش زائـران…            آن «اَظْهَرَ الْجَمیل»، صدا زد «قَبیح» را

دست مرا که بست به شش‌گوشِ خویش، گفت            من می‌خرم به حُـرّ حـرم هر شبیه را

سَر داده‌ام که سَر بـشوید از تمام خلق            وقـتش رسـیده یار شـوید این ذبـیح را

حالا که حُرّی از حـرمم؛ کـربـلایی‌ام            کُـشتم درون خویش، گـدایی وقـیح را

افسوس، تا کـبـوتر خوابـم پرید، بـرد            رویای سبـزِ خـوابِ دخـیلِ ضریح را

دلـی دارم گـرفـتـارِ حـسین است            گـدای کـوچه بـازارِ حسین است
دلــم دردِ هــزاران شــعــلــۀ آه!            لـبـم زخـمیِ گـفـتـارِ حسین است

ز بس که مِهرِ او در سـینه دارم            جهانم رنگِ رخسارِ حسین است
اگـر سـر را دهـم در مـسـلـخِ او            هنوز این تن بدهکارِ حسین است
بـیـا ای دل بـنـال از غــربـتِ او            که این غم کی سزاوارِ حسین است
دلِ شـیـدای مـن بـی‌تـابِ رویـش            گداست امّا خـریدارِ حسین است
هـــزاران جـانِ نـا قـابـل نــثــارِ            فقط یک روی دیدارِ حسین است
خـوشا بر من، سـرا پـای وجـودم            دو عالم عـبدِ دربـارِ حسین است
تمامِ هست و نـیـستم نـذرِ عـشقِ            دو دستانِ عـلـمدارِ حـسـین است
و تا روزی که در قـبرم گـذارند            دلـم مـرهـونِ ایـثـارِ حسین است
نـفـس اندر نـفـس دل بی‌قـرار و            تـنم تب‌دار و بیـمارِ حسین است
هزار و چارصد سال است و اکنون            دلِ عـالـم عـزادارِ حـسین است!

ای مــســیـح خـانـۀ طـه حـسـیـن            یابن حـیـدر یابن زهـرا یا حـسین

دست من کـوتاه مانـده از ضریح            تو بگـیر این ‌دست‌هایم را حسین

خیر دنیا با تو‌ مستی کردن است            تو‌ نـبـاشی مـرگ بر دنیا حسین!

در تــمــام‌ روزهــای زنــدگــیــم‌            از هـمه خـسـتـه شـدم الا حـسـین

از مــدیــنـه مـی‌روم تـا کــربــلا            یا حسن گـفـتـم رسـیـدم تا حـسین

غـرق بــودم‌ در لـجـن‌زار گـنــاه            هیچ‌کس کـاری نکـرد اما حـسین

روی من آغوش خود را باز کرد!            ای کـس و کـار من تـنهـا حـسین

مـن از الان بــاز دل‌تـنـگ تــوأم            باز دعـوت کن مرا ایـنجا حـسین

یک غریب و سی هزار اهل زنا            نیـزه‌ها کـند است! واویـلا حسین

در کوچه تو پرچم روضه به سرم خورد            یک کاسه پُر خون غمت را جگرم خورد

بـا ذکـر شـمـا تـا بـه خـدا اوج گـرفـتـم            در موقع توبه پر فطرس به پرم خورد

هر روضه که رفتم به درش دست کشیدم            دستم ز همان کودکیم خاک حرم خورد

شب سیـنه زدم صبح شدم اهل مناجات            فیض شب روضه به نماز سحرم خورد

هـرگـز نـرود پـشـت در خـانـه اغـیـار            پایی که به فرش حـرم شاه کـرم خورد

بـایـد بـشـود هر پـسـرش خـادم هـیئت!            یک عمر فـقـط نان شما را پـدرم خورد

شش دانگ دلـم خـورد بنام تو و زینب            وقتی که به شش گوشۀ تو چشم ترم خورد

گـفـتـند دل شیـعـه حـسـیـنـیۀ زهـراست            نـاز قـدمش روی دل دربـه درم خـورد

تقـدیر من از روضه تو قـامت خـم شد            چون غصۀ تنها شدنت را کمرم خورد

رونق هر صبح و هر شام محرم شد حسین            بازدم شد یا ابوفـاضل ولی دم شد حسین

نـام او با هـر دل آشـفـتـه بـازی می‌کـنـد            بهترین نقش و نگار روی پرچم شد حسین

بارها گـفـتـم حـسـین و خـانـه‌ام آبـاد شـد            در دوعالم مظهر فیض دمادم شد حسین

انبیا هرچه که دارند از حسین فاطمه‌ست            پس مسیحای خود عیسی بن مریم شد حسین

خواسـتم تا که خدایم را ببـیـنم در سحـر            ناگهان در قاب چشمانم مجسم شد حسین

نه فقط از بنده‌هایش دستگیری کرده است            درد بی‌درمان من را نیز مرهم شد حسین

بـالحـسـینِ بـنـد را از پـای آدم بـاز کـرد            باب تـوبه بر تمام خـلق عـالـم شد حسین

نـام و یـاد او بـرایم شد مـفـاتـیح النجـات            فارج الهم شد حسین و کاشف الغم شد حسین

بـی‌گــمـان رب تـبـارک و تــعـالـی مـرا            اسم بسیار است اما اسم اعظم شد حسین

علت و معلول از این بهتر ندیده چشم من            باعث و بانی هر بـاران نم نم شد حسین

اشـبه‌النـاس به زهـرای شهـیده شد حسن            اشبه‌الناس به شخص مرتضی هم شد حسین

هرکجا هم که روم حُسن ختامم کربلاست            چون گـریز اکـثر مرثـیه‌هـایم شد حسین

تا مـبادا دشـمنـش را دست خالی رد کند            محض دِرهم در دل گودال دَرهم شد حسین

به اذن حـضرت مـولا شدم کـبـوتر تو            که بـال و پر بـزنم پای روضۀ سر تو
ببخش با پر زخمی، به زحـمت افـتاده            لـبـاس نـوکـریـم را بـریــده مـــادر تـو

چه طور خرج غمت جور شد کسی می‌گفت            رسـیـده رزق حـسـیـنـیه از بـرادر تـو
شبیه حـضرت زینب به سینه می‌کـوبم            که مـقـتـدای عـزادارهاست خواهر تو
به چشم من همه جا روضه شما بر پاست            تـمـام عـالم و آدم شـدنـد مـضـطـر تـو
اگـر کـویر تـرک روی هر ترک دارد            کـشیـده خشکـی لبـهای زخـم پـرپر تو
خزان و ریزش برگ از درخت در همه جا            شد است در دل من روضه خوان اکبر تو
طلوع، بردن بالای طفل شیرخوار است            غـروب، خـون گـلـوی عـلی‌اصغـر تو
زمـان بـارش بـاران همـیـشه می‌بـارم            بـرای بـارش تـیـر و امـیـر لـشگـر تو
من از خـرابـه شـام و رقـیـه فـهـمـیـدم            که قول تو نـرود گـر رود زتن سر تو
بـیـا و قـول بـده آخــریـن دمـم بـرسـی            به راه آمـدن تـوسـت چـشـم نـوکـر تـو

پخش سبک                                حضرت قاسم ابن الحسن

رخصتی از راهِ وفا ای عمو جان فدایت (۲)            تا که شوم غرقه به خون در صفِ کربلایت

با تن صد چاک ز میدان نمایم صدایت            ای گلِ بشکفتۀ سرسبزِ باغِ ولایت (۲)

********** بند دوّم *********

قاسمِ گلگون کفن ای شمعِ بزمِ هدایت (۲)            پاره بدن در یم خون، از چه گشته سرایت

سوزم از اینکه نبود جرعه آبی برایت            ای گلِ بشکفتۀ سرسبزِ باغِ ولایت (۲)

**شعر از: محمد مسکین**

********** بند سوّم *********

ای گل خوش رایحۀ باغ عشق و شهامت (۲)            قاسم گـلگـون کـفنم، مظهـر استـقامت

گشته ز داغ تو به کرب و بلا چون قیامت            نوگل باغ حسنم، نوجوان قاسم من (۲)

********** بند چهارم *********

رفتی و چون لاله به دل مانده داغ فراقت (۲)            بهر شهـادت شده الگـو چنان اشتیاقت

داغ تو برده ز عمویت دگر صبر و طاقت            تازه نهال چمنم نوجوان قاسم من (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

******************* حضرت عـلی اکـبر*********************

 کوکب وقت سحرم اکبر ای اکبر من (۲)            رفتی و خون شد جگرم اکبر ای اکبر من

بی‌تو چه آمد به سرم اکبر ای اکبر من             از چه خزانی گل من در بهار جوانی (۲)

********** بند دوّم *********

داغ تو آتش زده بر هستی‌ام نازنینم(۲)            از غم جانسوز تو بنگر چسان دل غمینم

با دل خونین به سر جسم تو می‌نشیـنم             از چه خزانی گل من در بهار جوانی (۲)

**شعر از: صابر همدانی**

********** بند سوّم *********

ای مهِ تابندۀ افلاکِ ایمان علی جان (۲)            آیـنۀ قـامتِ خـتمِ رسـولان، عـلی جـان

کُشته شدی در ره یاری قرآن علی جان            بی‌تو انیسِ محـنم، اکبرم اکبرِ من (۲)

********** بند چهارم *********

از ستم دشمن دون گشته‌ای ارباً اربا (۲)            بر سر جسمت شده یکـباره خم قـدّ بابا

عمه‌ات از داغ تو اینسان شده ناشکـیبا            لالۀ خونین کـفـنم، اکبرم اکبرِ من (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

******************* حضرت علی اصغر*********************

اصغر شیرین سخن ای کودکِ مه لقایم            شـاهـدِ بــزمِ ازل و روز قـالـوا بـلایـم

از تو مـزیّن شده اکنون صفِ کربلایم            رایتِ کفواً احدی اصغر ای اصغرِ من(۲)

********** بند دوّم *********

سوزِ عطش بر دلت ای نازنین زد شراره (۲)            می‌طلـبـی آبِ روان دم به دم با اشاره

بر رخِ ماهت نگرم اشک همچون ستاره            منبعِ فیض ابدی اصغر ای اصغرِ من (۲)

**شعر از: سائل**

*************** قحطی آب و مصائب شب تاسوعا ****************

مُلک و ملائک ز چه با دیدۀ تر شد امشب؟(۲)            فاطمه از غم ز چه با حال مضطر شد امشب؟

قحطی آب در حرم پور کوثر شد امشب            شام گرفـتاری آل پیمبر شد امشب (۲)

********** بند دوّم *********

کرب وبلا شورشی از لشکر کوفیان است (۲)            عترت خیرالبشر امشب به آه و فغان است

سوز عطش با دل خون سهم این کودکان است            وااسفا در نظر آشوب محشر شد امشب (۲)

**شعر از: محمد مسکین**

******************* مصائب شب عاشورا ********************

زینبِ غمدیده نشین لحظه ­ای در برِ من(۲)            زانکه بُوَد با تو دگر، این شبِ آخرِ من

چون نگری با دل خون بر سنان این سرِ من            ناله مکن پیش یتیمان تو همسنگر من (۲)

********** بند دوّم *********

شامِ دگر خفته به خون بنگری پیکرِ من            هم بدن قـاسم و عـباس و هم اکـبر من

باش تـسلای دل هـمسـر و دخـتـر من            جانِ تو جانِ همه کودکان خواهرِ من (۲)

**شعر از: محمد مسکین**

******************* مصائب شام غریبان *********************

در حرم محترم شاهِ لب تشنه کامان(۲)            شمع و چراغی نبُوَد امشب از جورِ عدوان

زینب غمدیده بود دل غمین و پریشان            چون بود امشب، شبِ شام غریبان،غریبان(۲)

********** بند دوّم *********

خیمه آتش زده شد مأمن جمع نسوان(۲)            کعب نی و آتش کین شد نصیب یتیمان

زینبِ محزونه از این غم بُوَد دیده گریان            چون بود امشب، شبِ شام غریبان،غریبان (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

********** بند سوّم *********

گلشن دین نبوی، پرپر از جور عدوان(۲)            جسم شهیدان همه افتاده بر خاک میدان

رأس شهیدان همه بر نیزه‌ها آه و افغان            چون بود امشب، شبِ شام غریبان،غریبان (۲)

********** بند چهارم *********

سوخته از آتش کین، خیمۀ تشنه کامان(۲)            زینب غمدیده به فکر یتیمان و طفلان

هیچ پناهی نـبـود بر زنـان و یـتـیـمان            چون بود امشب، شبِ شام غریبان،غریبان(۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

****************** خروج اهل بیت از کربلا ******************

ای شهِ بی‌یار ومعین، گو چه شد لشکرِ تو؟            گو چه شد عبّاسِ جوان، ساقی و یاورِ تو؟

با همه طفلان به اسیری رود خواهرِ تو            خیز و نظر کن به من از غمگساری حسین جان (۲)

********** بند دوّم *********

گو به من از راهِ وفا، نوجوان اکبرت کو؟            غنچۀ نشکفتۀ باغِ ارم، اصغـرت کو؟

ناله کنان از غمِ تو، فاطمه مادرت تو            می‌کنم از داغِ تو من سوگواری حسین جان(۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

پخش سبک                                حر بن یزید ریاحی

به محضرت رسیده عبد پُر از اشتباهی (۲)           زِ حالـم ای عزیزِ زهـرا گواهی گواهی

بـده به حـرِّ سرشکـسـته پـناهـی پـناهـی           تو ملجاء و امید هر نادم پر گـناهی (۲)

********** بند دوّم *********

امید بخشش از تو دارد شها رو سیاهی (۲)           به این غلامت از وفا کن نگاهی نگاهی

کـنون بـده نجـاتـم از این تبـاهی تـباهـی           تو ملجاء و امید هر نادم پر گـناهی (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

********************* حضرت علی اکبر **********************

زِ خیمه می‌رود به میدان شبیهِ پیمبر(۲)           گـلِ ریاضِ فـاطمه سـروِ بوستان حـیدر

دعای اهل خیمه‌ها شد در آن لحظه یکسر           خدا کند به خیمه رجعت کند بارِ دیگر(۲)

********** بند دوّم *********

خدا کند که اکـبر از جنگِ کـین فاتح آید           مگر که وصلِ اکبرم عقده از دل گشاید

دعـا کـنم که دست حق یـاری تو نـمایـد           خدا کند به خیمه رجعت کند بارِ دیگر(۲)

**شعر از: صابر همدانی**

******************** قحط آب (شب تاسوعا) ********************

زِ حالِ تشنگان عمو جان گواهی، گواهی (۲)           به کـودکانِ بی‌معـین کن نگاهی، نگاهی

تو در حرم بگو به اصغر چه خواهی؟ چه خواهی؟           که غیرِ تو دگر ندارد پناهی، پناهی (۲)

********** بند دوّم *********

به خـیمه گه نگـاه مـادر فـتاده به اصغر           که از عـطش فـتاده در خیمه‌ها آذر، آذر

نما تو فکـر چاره‌ای ساقی و میر لشکر           توئی امـیـد کـودکـان ای بـرادر، بـرادر

**شعر از: مجرد همدانی**

******************** مصائب شب عاشورا *********************

ز کربلا به ماسوا، می­رود بانگ ناله (۲)           گـل امید کـودکان، گـشته پرپـر چو لاله

به ماه روی تشنگان، درد و غم بسته هاله           که زینبش ریزد اشک محن ژاله ژاله (۲)

********** بند دوّم *********

دگر ز سوز تـشنگی از جهان دل بریده           ز ترس بی‌بـرادری رنگ زینب پـریـده

ز زندگی از این مصیبت نگر دل بریده           شب وداع ما برادر حسین جان رسیده(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

********************** وداع سیدالشهدا ***********************

زِ خیمه می‌رود به میدان شهِ تشنه کامان (۲)           به گردِ او مخدّراتِ حرم مات و حیران

گرفـته زینـبـش سر راه آن شاه خـوبـان           بُوَد وداعِ آخـرینِ حسین و عـزیزان (۲)

********** بند دوّم *********

سکـینه گفـته با پدر با دو چشمان گریان           مرو که بی‌تو می‌رود از تنِ عالمی جان

و یا بیا به شهر یثرب مرا باز و گردان           بُوَد وداعِ آخـرینِ حسین و عـزیزان (۲)

**شعر از: صابر همدانی**

******************* خروج اهل بیت از کربلا ********************

برادرا ببین زِ کویت روم دل پریشان (۲)           شدم زِ جورِ کوفیان خونجگر ای حسین جان

بدون تو چسان روم کـوفه و شام ویران           بگو که بی‌تو چون کنم با عزیزان و طفلان؟(۲)

********** بند دوّم *********

تو پاره پاره پیکرت مانده در این بیابان (۲)           من شکسته دل ز داغت شدم زار و نالان

چسان شـوم تـسلـیّ خـاطـر این یـتـیـمان           بگو که بی‌تو چون کنم با عزیزان و طفلان؟(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

پخش سبک                                حضرت اباالفضل

ای ســاقـیِ فـداکـار، « لـب تـشـنـه جـان سـپــردی » (۲)

رفـتـی مـیـان آب و، « یـک جـرعـه هـم نـخـوردی» (۲)

« از من تو دیـده بـستی            پشت مرا شکستی»(۲)

********** بند دوّم *********

در عــلـقـــمـه بــرادر، « دسـت از تـنـت جــدا شـد» (۲)

از یـک عــمــودِ آهـن، « فــرقِ ســرت دوتــا شــد» (۲)

در خاک و خون نشستی            پشت مرا شکستی»(۲)

**شعر از: محمد مسکین**

************ حربن یزید ریاحی ************

دارم مـنِ خــطـا کــار، « از تــو امــیــدِ غــفــران » (۲)

جــانِ عــلــی اکــبــر، « بگـذر زِ من حـسیـن جـان» (۲)

«قـلـبِ تـو را شـکـسـتم            شرمنده از تو هستم»(۲)

********** بند دوّم *********

مـن تـوبـه کــردم اکــنــون، « آیـا قــبــول گــردد؟ » (۲)

خــشــنـــود از مــن آیـــا، « قـلــبِ بـتــول گــردد؟ » (۲)

« راه تـو را چـو بـسـتـم            شـرمنـدۀ تو هستم»(۲)

**شعر از: محمد مسکین**

************ حربن یزید ریاحی ************

مـولای من تـوئـی تـو، « من بـنـده‌ام حـسـیـن جان » (۲)

از رویِ زیـنـبِ تــو، « شـرمـنـده‌ام حـسـیـن جـان » (۲)

« دارم امــیـد غــفــران            ازتو حسین حسین جان»(۲)

********** بند دوّم *********

چـون خـاطـرِ تو خـسـتـم، « می‌خـواهـم از جنابت » (۲)

قـبـل از هــمـه زنــم مـن، « شـمـشـیـر در رکـابت » (۲)

« غرق به خون ز میدان            میخوانمت حسین جان»(۲)

**شعر از: محمد مسکین**

************ وداع روز عاشورا ************

در مــقــتــلِ شـهـــادت، « آهـــســتـه رو بــــردار » (۲)

تــا حـنـجـرت بـبـوسـد، « خـواهـر به جـای مـادر » (۲)

ای یــاور غــریــبــان            ای نازنین حسین جان(۲)

********** بند دوّم *********

یـک جـا فــتـاد بـر خـاک، « نـعــشِ عــلـی اکــبــر» (۲)

یک جا چو لاله خـونـیـن، « عباس و عون و جعفر» (۲)

خـون شد دلِ عـزیزان            ای نازنین حسین جان(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

************ دفن شهدای کربلا************

یـابـن الـحـسـن کـمـک کـن، « بـا آن امـامِ مـغـمـوم» (۲)

بــیــا بــــرایِ دفـــنِ، « جــسـمِ حـسـیــنِ مــظـلـوم » (۲)

مانـده به خـاکِ صحرا            عریان عزیزِ زهـرا (۲)

********** بند دوّم *********

مهـدی بـیـا که عـبّـاس، «جـسـمـش لبِ فـرات است» (۲)

این فُـلکِ رفـته در گـل، « سـفـیـنـة الـنـّـجـات است» (۲)

صـد پـاره تـن بـدن‌هـا            مانده به خـاک صحرا(۲)

**شعر از: محمد مسکین**

پخش سبک                               حضرت حر ریاحی

حسین جان حُرِّ نالانم (۲)            غـریـقِ بـحـرِ عــصـیـانـم

شـهـا بـخـشــا گــنـاهــانـم            پـشـیـمـانـم پـشیـمانـم (۲)

********** بند دوّم *********

گر اول ره به تو بستم (۲)            دلِ اطــفــالِ تــو خـسـتــم

به مهرت چون که پیوستم            گرفـتی از کـرم دستم (۲)

**شعر از: محمد مسکین**

************** قاسم بن الحسن**************

نـهـالِ بـاغِ پـیـغـمـبـر (۲)            گــرفـــتــه اذن از مـــادر

کـفـن پـوشیـده در پـیـکـر            عـزیـزِ مجـتـبی قـاسم (۲)

********** بند دوّم *********

نماید با سر و جانش (۲)            حـمایت از عـمـو جـانـش

حسین جانست و جانانـش            عـزیـزِ مجـتـبی قـاسم (۲)

**شعر از: محمد مسکین**

************* حضرت علی اکبر*************

چو میدان می‌روی اکبر(۲)            بــــرای دفــــعـــۀ آخــــر

ز پـیـش چـشـم من بگـذر            بـبـیـنـم قـدِّ رعـنـایـت (۲)

********** بند دوّم *********

علی ای شبهِ پیغـمـبر (۲)            مــزن بــر جــانِ مـن آذر

تو بگـشا چشم خود دیگر            نگه کن اشک بابایت (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

************ حضرت علی اصغر*************

زِ سوزِ تشنگی اصغر(۲)            چـو گــل در دامـنِ مــادر

شـدی پــژمـرده و پــرپـر            علیِّ اصغرم لای لای (۲)

********** بند دوّم *********

نه شیرم هست و نه آبم (۲)            ز حــالات تـو بــی‌تـــابــم

مـشـو پـرپـر تو مـهـتـابـم            گـل نیلوفـرم لای لای (۲)

**شعر از: محمد مسکین**

************** حضرت عباس**************

عموجان از عطش دارم (۲)            لبی خشک و دلی پُـر غـم

رسـان آبــم اگـر چـه کــم            اباالفضل ای عمو جانم (۲)

********** بند دوّم *********

زِ خـیـمه نالۀ طفـلان (۲)            رسد هـر لحـظه تا کـیوان

بُـوَد کـامِ هــمـه عـطـشان            اباالفضل ای عمو جانم (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

*************** شب تاسوعا ***************

نگر در کـربلا غوغاست            نـوایِ الـعـطـش بـرپـاست

تو گوئی محشر کـبراست            که بی‌تاب است علی اصغر

********** بند دوّم *********

مگـر آب روان آخـر (۲)            نــبــود مــهــریــۀ مـــادر

چــرا گـلـهـای پـیـغــمـبـر            ز بی آبـی شدند پـرپر(۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

************* وداع سیدالشهدا **************

شه دین گفتِ با خواهر(۲)            کـه ای مــحـبــوبــۀ داور

رســیــده لـحــظـــۀ آخــر            زِ من بگذر خدا حافظ (۲)

********** بند دوّم *********

بگـفـتـا زیـنبِ نـالان (۲)            که ای بی‌کس برادر جان

شود خواهر تو را قـربان            برو خواهر خدا حافظ (۲)

**شعر از: حسین مظلوم**

*************** شام غریبان ***************

مهین دختِ علی زینب (۲)            چو شب‌هـای دگـر امشب

بُـوَد مـشـغــول ذکـرِ رب            ولی آهـسـتـه آهـسـته (۲)

********** بند دوّم *********

گهی بر نِی نظر دارد (۲)            زمـانـی چــشــم، بــردارد

به رُخ اشـکِ بـصر دارد            ولی آهـسـتـه آهـسـته (۲)

********** بند سوّم *********

فضا تاریک و وحشت زا (۲)            جـرس افکـنده در صحرا

طنـیـنی سـرد و غـم افـزا            که گشته شام عاشورا (۲)

********** بند چهارم *********

وزد گه گاهی از صحرا(۲)            بـه مـحــمــل‌هــای آل الله

یکی طـوفـانِ جـان فـرسا            که گشته شام عاشورا (۲)

**شعر از: محمد مسکین**

*********** خروج اهل بیت از کربلا***********

ببـین ای مقـتدایِ دین (۲)            پـریـشان عـتـرتِ یـاسیـن

به شـامِ غـم رود غـمگـین            خـدا حافظ برادر جان(۲)

********** بند دوّم *********

زِ یثرب مهربان مادر(۲)            به این اطفـالِ خود بنــگر

رود از کــربـــلا دیــگــر            به کوفه همراه عدوان(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

*************** طفلان مسلم ***************

تو ای مسلم، بیا بنگر(۲)            دو طفلانت، چو گل پرپر

ز هجـرانت، به چـشم تـر            به دل دارند، غم مادر(۳)

********** بند دوّم *********

شده کـوفـه، چو غـم خانه            بـــرای آن، دو دُردانـــــه

فـــدا کــردنــد مـــردانـــه            چو جان در دین پیغمبر(۳)

**شعر از: محمد رنگچیان**

پخش سبک                                مصیبت دفن شهدای کربلا

جسم شه دین روی خاک گرم میدان            چون پـارۀ قـرآن فـتـاده در بـیـابـان

صد چاک و عریان            دور از عـزیـزان

از کـیـنـۀ اعـدای دیـن یا حجـت الله            ای حـامیِّ شرع مـبـین یا حجت الله

********** بند دوّم **********

نعش شهیدان بی‌کفن از ظلم عدوان            بی‌دست و سر خفته به دور شاه خوبان

چـون مـاه تـابـان            بـا کـام عـطـشان

از ظلم و جور مشرکین یا حجت الله            ای حامی شـرع مـبـین یا حجت الله

**شعر از: محمد مسکین**

******************* حضرت قاسم *******************

دیگر شده بر قاسمت نوبت عموجان            آمادۀ جانـبازی‌ام رخصت عموجان

تا هـمـچـو یـاران            در راه قـــــــرآن

با خصم دون جنگم چو با قوّت عموجان            گردم فـدائیّ تو با غـیرت عـموجان

********** بند دوّم **********

قاسم رود میدان اگرچه نوجوان بود            الموت احلی من عـسل ذکر زبان بود

چون شیر مـردان            در رزم مــیــدان

آئـینه‌دار مجـتـبی در این جهان بود            نجمه درون خیمه‌ها مرثیه‌خوان بود

********** بند سوّم **********

در آخرین لحظه عمو کردم صدایت            دیگر بـیا بـر نعـش پـور مجـتـبایت

آه ای عـمـو جـان            بـنـمـا تو غـفـران

ای کاش صد جـان داشتم آقا برایت            دلخوش از آنم ای عمو گشتم فدایت

********** بند چهار **********

ای قـاسـمم شرمـنده‌ام یـاری نـدارم            با این تن صد پاره رفـتی از کـنارم

با چـشـم گــریـان            افـتـان و خـیـزان

تنها در آغـوشت کـشم ای گلعـذارم            جـسمت کـنار جسم اکـبر می‌گـذارم

**شعر از: ناصر زارعی**

******************* حضرت علی اصغر ******************

در خیمه‌ها از گریه‌اش غوغا بپا شد            لـبـیک یـاری‌ات ز گهـواره ادا شـد

شد عرش لـرزان            در آه و افـــغــان

ذبح عـظـیم کـربـلا حاجـت روا شد            شیرخواره بر دست پدر آخر فدا شد

********** بند دوّم **********

زینب بـیاور در برِ من اصغـرم را            تـا کـه کــنـم ایـنـدم وداع آخــرم را

بـابـا خـمـیـد و...            تـیری رسید و ...

پژمرده کرده تـیر کین نیلـوفـرم را            خونین نمودند زین ستم چشم ترم را

********** بند سوّم **********

تیر عدو طوری بُریده از تو حـنجر            انگار گـشتی نـازنـین من تو بی‌سر

چــــاره نـــــدارم            بـــا حــــال زارم

باید که پنهان سازم این حنجر ز مادر            ورنه بمیرد مادرش زین وضع اصغر

********** بند چهار **********

ای بنـد قـنداقـت بُـوَد حـبل المـتـیـنم            از داغ حلـق پاره ات من دل غـمینم

ای شـیــر خـواره            بـا حــلــق پـــاره

امـضـا نـمــا آقـا بــرات اربـعــیـنـم            بزم عزایت در جهان حصن حصینم

**شعر از: ناصر زارعی**

******************* حضرت علی اکبر *******************

یا رب شده وقت وداع و رزم اکـبر            شد بـدرقـه از خـیـمه‌ها با دیـده تـر

شــاه شـهـــیــدان            بـا کـام عـطـشـان

دارد دعـا بر لب که این شبه پیـمبر            ذبـح مـنـای دیـن بُـوَد از بهـر داور

********** بند دوّم **********

تـقـدیـم راه حـق کـنـم پـیـغـمبـرم را            مکـثی که تا دوزم نـگــاه آخـرم را

بـر قـدّت ای جان            ای روح قــــرآن

شـایـد فــرو بـنـشـانـم آخـر آذرم را            آتش زند داغت علی جان پیکرم را

********** بند سوّم **********

غـوغـا شـده واویـلـتـا دورو بـر تـو            زخم فراوان خورده بر بال و پر تو

از ظـلـم عــدوان            در ایـن بــیـابــان

شد ارباً اربا تا که جـسم اطـهـر تـو            چـشم ترم حـیران بُوَد زین پیکر تو

********** بند چهار **********

برخیز و بین یک دم تو حال مضطرم را            در بین نامحرم کشاندی خواهرم را

آه ای جـــوانـــان            آئــیــد شــتــابــان

خـیـمـه‌ رسانـید پـاره‌های اکـبرم را            چـیـدم مـنـظـم آیـه‌هـای کــوثـرم را

**شعر از: ناصر زارعی**

******************** حضرت عباس ********************

در عـلقـمه دست ابوفـاضل جدا شد            با یک عمود آهنین فرقش دو تا شد

با حـال مـضـطر            گـفـت ای بــرادر

ادرک اخا، مولا حسین، سقا فدا شد            شرمنده مشکم پـاره از تیـر جفا شد

********** بند دوّم **********

عـبـاسـم ای نـخـل امــیـد کـودکـانـم            سـقا و سردار حـرم، روح و روانم

ای مـیـر لـشـکـر            امــیّــد خـواهـــر

از داغ تو پشتم شکست و قـد کمانم            بعد از تو ای سالار لشکر در خزانم

********** بند سوّم **********

تا که ز کین فرقت دوتا، دستت قلم شد            اضلاع عشق، دست تو و مشک و علم شد

از عــرش اعــلا            آیــد چــو زهـــرا

از نـور زهـرا مـقـتـلت باغ ارم شد            تا روز محشر علقـمه دارالکـرم شد

**شعر از: ناصر زارعی**

******************** شب عاشورا  ********************

شبهای جمعه فاطمه در شور و شین است            گریان و نالان بر سر قبر حسین است

گـویـد بـه افـغـان            ای شاه عـطـشان

از داغ تو اشکم روان از هر دو عین است            ذکـر تمام انـبـیـاء جانم حسین است

********** بند دوّم **********

ای شیعه زاری کن که هنگام فغان شد            فریاد طفلان از عطش بر آسمان شد

در خـیـمه گه آب            گــردیـده نـایــاب

چون شام تاسوعا و گاه شور و شین است            وقت وداع زینب و مولا حسین است

**شعر از: محمد مسکین**

******************* وداع روز عاشورا *******************

شاه شهیدان بهر جنگ قـوم عـدوان            تنها به میدان می‌رود با کام عطشان

دنــبـــال مـــــولا            گـردیــده غــوغـا

گوید برادر چون کنم با این یتیمان؟            جانا نظر کن حالت غمدیده طفـلان

********** بند دوّم **********

نـاگه صدای آشـنـا آمـد به گـوشـش            بُرد از کف آن شه قرار و صبر و هوشش

کای جان خواهر            مــهـــلاً بــــرادر

تا بار آخر بیـنـمت ای شـاه خـوبان            زینب فدای غربت تو ای حسین جان

**شعر از: محمد مسکین**

******************** سوم عـاشـورا ********************

امشب بُوَد زهرا به جنّت دیده گریان            چون جسم شاه دین بخون گردیده غلطان

از بـهـرِ طــفـلان            بــهــرِ اســیــران

چون باشد امشب سومِ قـتل شهیدان            بر خاک صحرا مانده جسم شاه خوبان

********** بند دوّم **********

جسمِ حسینش رویِ خاکِ گرمِ میدان            صد پاره و عریان بدن در آن بیابان

دور از عـزیـزان            بر خـاک سـوزان

تن‌های بی‌سر خفته چون اوراقِ قرآن            زین ماتم عـظمی پیمبر دیده گریان

**شعر از: محمد مسکین**

پخش سبک                           فرزندان حضرت زینب

حـسـیــنـم ای بــرادرم             گــل ریــاضِ مـــادرم

نـظـر نـما سوی حـرم             دو هـدیه بهـرت آورم

دو نـــور دیـــدۀ تــرم             بــــــرادر دلاورم (۲)

********** بند دوّم *********

دو لشگرم که مضطرند             دو یـادگـار خـواهـرند

که دل غـمینِ اصغرند             فــدائــیــانِ اکــبــرنــد

قـبـولـشان کن از کرم             بــــــرادر دلاورم (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

*********** قاسم بن الحسن************

بگـو صبا به مـجـتـبی             بـیـا دمـی بـه کـربــلا

به لاله زار مصطـفی             به قـاسـمت نـظـر نـما

ببـین چـسـان فـدا شده             سر از تنـش جـدا شده

********** بند دوّم *********

صدا زد ای عـمـو بـیا             که محـشری شـده بـپا

ببین که قـاسم از جـفـا             تـنـش شده چو تـوتـیـا

ز داغ او به خـیـمه‌هـا             هـمه گـرفـتـه‌انـد عـزا

**شعر از: ناصر زارعی**

********** حضرت علی اکبر***********

به روی خاک کـربـلا             ز جـور قــوم اشـقــیـا

تو ای شبـیه مصطـفی             ز کـین شدی علی فـدا

به خون نشسته در برم             چـنـیـن عــلـیِّ اکـبـرم

********** بند دوّم *********

ز لحـظه‌ای که تو مرا             ز قـتـلـگـه زدی صـدا

دویــده‌ام ز خـیـمـه‌هـا             که در بغل کشم تو را

ولـی تـو در بــرابــرم             به خون نشسته‌ای گـلم

**شعر از: ناصر زارعی**

*********** حضرت عباس************

تـو ای امـیـر لـشکـرم             بــــــــــــرادرِ  دلاورم

معـیـن و یار و یـاورم             تویـی امـیـدِ خـواهـرم

شکسته پشت من زغم             غـمت نـگـشـته بـاورم

********** بند دوّم *********

چسان به خیمه رو کنم؟             شکـایـت از عـدو کـنم

چگـونه گـفـتـگـو کـنم             ز خـون تو وضو کـنم

که کُـشته شـد بـرادرم             ای وای علی اصغـرم

**شعر از: صابر همدانی**

*********** خروج از کربلا ***********
روم دگـر ز کـوی تـو             به هـمـره عــدوی تـو

اگـر درون مـحــمــلـم             به پـیـش تـو بـود دلـم

فروغ هر دو عین من             حـسین من حـسین من
********** بند دوّم *********

شـوم فــدای روی تـو             بـبـوسـم آن گــلـوی تو

شـود خـرابــه مـنـزلـم             ســر تـو در مـقــابـلـم

نگر به شور و شین من             حـسین من حـسین من

**شعر از: مجرد همدانی**

********** دفن شهداب کربلا ***********

رسـیـده روز سـومیـن             از آن غروب دل غمین

ولی دریـغ بـر زمـیـن             بمانده جسمت همچنین

نگـشـته دفـن بــرادرم             از این غـمش در آذرم

********** بند دوّم *********

ز نـوک نـی، بـرادرم             شـدی تـو سـایـۀ سـرم

به کوفه و به شامِ غـم             نظر به حالِ مُضطرم

بگـو چگـونه سر کـنم             ز داغ تو که خواهـرم

**شعر از: ناصر زارعی**

پخش سبک                                حر بن یزید ریاحی

حسین جان تویی نـورِ چشمِ پـیـمبر            نهـم سـر به پای تو ای پـور حـیدر

بـبخـشـا که بـستـم رهـت ای دلاور            که گشتم ز جرم و خطایم پشیمان(۲)

********** بند دوّم *********

مـنـم عـبـد فـرزنـدِ زهـرایِ اطـهـر            دهم جان به راهت چو عبّاس و اکبر

فـدایـت شـوم از گـنـاهـم تـو بـگـذر            که گشتم ز جرم و خطایم پشیمان(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

***************** فرزندان عبدالله بن جعفر*****************
حسین جان برادر بـبـین حالِ زارم            ایا جـان خـواهـر سخـن بـا تو دارم

بـه جـز کـودکـانـم سـپــاهـی نـدارم            که سازم فدایِ تو ای جانِ زینب(۲)

********** بند دوّم *********

دو لالـه زِ گـلـزارِ خــتـمِ رســولان            بـرای دفـاع از تـو و دیـن و قـرآن

مهـیّـایِ جـانـبـازی ای جانِ جـانـان            به قربانِ رویت عزیزانِ زیـنب(۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

******************* حضرت علی اصغر ******************

زِ سوزِ عـطش اصغر از گاهـواره            زِ حسرت نـماید به مـادر نـــظـاره

نـفـس هـایش افـتـاده دیگـر شـمـاره            دریـغـا نـدارد دگـر راهِ چــاره (۲)

********** بند دوّم *********

شود از جـفـا، حـنجرش پـاره پـاره            زنــد تـشـنـگـی بـر دلِ او شــراره

نـبــیــنــد رخـش مــادر او دوبــاره            دریـغـا نـدارد دگـر راهِ چــاره (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

******************** حضرت عباس********************
نـهـال گـلـستان هـسـتی ابـا الـفـضل            گـل گـلشن حـق پـرستی ابا الفـضل

وفـادار به عـهـد الـسـتـی ابا الفضل            چرا دیده از من تو بستی اباالفضل؟(۲)

********** بند دوّم *********

به خیمه نظر کن که لب تشنه اصغر            زِ سوزِ عطش همچو گل گشته پرپر

تو رفتی و پشتم شکستی ابا الفضل            چرا دیده از من تو بستی اباالفضل؟(۲)

** شعر از: سائل**

************** زبانحال طفلان با حضرت عباس***************

ز بیداد دشمن، حـرم قحط آب است            نگر از عطش حال اصغر خراب است

دل اهل عالم از این غم کباب است            عمو جان ابالفضل، نما فکر چاره(۲)

********** بند دوّم *********

عمو جان ببین رنگ طفلان پـریده            ز خـیـمـه هـراسان سکـیـنه رسیـده

که هـل مـن معـیـن پـدر را شنـیـده            عمو جان ابالفضل، نما فکر چاره(۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

******************** شب عاشورا *********************

بُـوَد کـربـلا امشب ای اهـلِ ایـمـان            وداعِ حـسـیـن بـا عــزیـزان  قـرآن

وصیت به زیـنب کـند دیـده گـریان            که ای خواهرا جان تو جان طفلان (۲)

********** بند دوّم *********

به فردا شود غرق در خون به میدان            چو گـل پیکـر پـاک رعـنا جـوانـان

فـتـد پـاره پـاره بـه خـاکِ بــیـابـان            به نیزه رود چون سر جمله یاران(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

******************** شب عاشورا *********************

الا شاه خـوبـان، برادر حسین جـان            چه سازم من امشب ز رنج فراوان

در این شام آخـر شـدم دل پـریـشان            بـمـیـرم نـبـیـنـم فـراقـت بـرادر(۲)

********** بند دوّم *********

چـو فــردا بـه امــر خـداونـد مـنّـان            کـنـم جـان فـدا در ره دیـن و قـرآن

تو هستی عـلمـدارم ای روح ایـمان            پس از من تو زینب علم را نگهدار(۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

******************* وداع سیدالشهدا ********************

خــدا یــارت ای خـواهــر بـا اراده            پی قـتـلِ من بین، که دشـمن سـتاده

به مـن قـوم بـیـگـانـه مهـلـت نـداده            رسیده زمـان وداع تو خـواهـر(۲)

********** بند دوّم *********

بـبـین زیـنـبـت سـر به زانـو نهـاده            کـه در فـکـرِ یـاریِّ طـفـلان فـتـاده

فـلک بـاب محـنت به رویم گـشـاده            چه سازم من از داغ هجران برادر(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

******************** شام غریبان**********************

بود امشب ای شیعـه شـام غـریـبان            که بر عـترت خـسرو تـشنه کـامان

بر آن جمع دلخون و محزون و نالان            دگر غـیر زیـنب پـناهی نـباشد (۲)

********** بند دوّم *********

نهان کن به گردون، رخ ای ماه تابان            ز کین گـشته نیلی رخ جمله طفلان

که بهر یتـیمان محزون و عـطشان            چراغی بـجز بـرق آهی نـباشد (۲)

**شعر از: مرحوم فرخ**

******************* خروج از کربلا *********************

برادر حـسین جان به قـربانِ رویت            ببـین هـمـسفـر گـشـته‌ام با عـدویت

نهـفـتـم زِ حـسرت بـه دل آرزویـت            خدا حافظ ای مصحف پاره پاره (۲)

********** بند دوّم *********

نظر می‌کنم نـوکِ نِی من به سویت            به هـر دم رقـیّه کـنـد جـسـتـجـویت

روم بـا اسیـرانِ محـزون زِ کـویت            خدا حافظ ای مصحف پاره پاره (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

***************** ورود اهل بیت به کوفه ******************

رسـول معـظـم ز یـثـرب نظـر کـن            به این محفل غم، ز احسان گذر کن

ز داغ حـسـیـنت بـیـا دیـده تـر کـن            که غمدیده زینب، پناهی ندارد (۲)

********** بند دوّم *********

بگـویـم به مـادر که من با یـتـیـمان            چه سازم به درد و غم و رنجِ هجران

که هر طفل نالان، سوی شام ویران            به جز بانگ یا رب پناهی ندارد (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

***************** طفلان مسلم بن عقیل ******************

یـتـیـمان مـسلـم، ز مـاتـم حـزیـنـنـد            ز داغ پـدر، سـوگـوار و غـمـیـنـنـد

ز هجـران مادر، به محنت قـرینـند            به غربت جان در راه دین می‌سپارند(۲)

**************  بند دوم  **************

صغـیر و غـریب و بـدون معـیـنـند            بـه کـوفـه اسـیـر عــدوی لـعـیـنـنـد

فــدائـی مــظـلــومـی شــاه دیــنــنـد            به غربت جان در راه دین می‌سپارند(۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

پخش سبک                            حضرت اباالفضل

ابـوفـاضل ای میـرِ لـشـکـر (۲)            بـه طـفـلان تـوئـی یـار و یــاور

زِ احـسـان تـو در خـیـمـه بنگـر            نظـر کـن به گـل‌هـای پرپر (۲)

********** بند دوّم *********

عـزیـزانِ زهـرایِ اطـهـــر (۲)            زِ ســـوزِ عــطـش بـیـن مُـکــدَّر

چو پـژمـرده گـل گـشتـه اصغـر            نــظـاره کـنــد او بـه مــادر (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

*************** فرزندان عبدالله بن جعفر***************

عــزیــزان زیـنـب بـــرادر (۲)            فـــدای تــو ای جــانِ خــواهــر

به کـرب و بـلا ایـن دو قـربـان            بُـوَد هـدیـه از نـسل جـعـفـر (۲)

********** بند دوّم *********

ببـین در رهت جان نـثـاریم (۲)            پــیِ یـــاریـت بـــی قــــراریـــم

بــه جـز یـــاری دیــن و قــرآن            تــمــنـّای دیــگــر نــداریــم (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

***************** حضرت علی اکبر ****************

برو خواهر زار و محزون (۲)            از ایـن قـتـلـگه چون تو بـیرون

کـه از جــور ایـن دشـمــن دون            عـلی خـفـته در خون به هـامون

********** بند دوّم *********

مگـر یـوسـف کـربـلا چون (۲)            شـود مـرغ بـسـمـل بـه هـامـون

شـدم از غـمـش زار و دلـخـون            کـه خـونـش فـشـانـم بـه گـردون

**شعر از: محمد رنگچیان**

************** وداع حضرت زینب با برادر**************

حلالم کن ای، جان خواهـر (۲)            نـبـیـنـم تـو را چــون کـه دیـگـر

به طـفـلان پس از این تو بـاشی            به غم های هجران تو یاور (۲)

********** بند دوّم *********

مـرو ای بــرادر به مـیـدان (۲)            که جر تـو پـنـاهـی حـسین جـان

نـبـاشــد بــرایـن جـمـع طــفـلان            چه سازم من از داغ هجران(۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

************** مصائب بین راه کوفه و شام **************

حسین جان من از جورِ عدوان (۲)            روم جـــانـبِ شــــامِ ویــــــران

بـه هـمـراه طــفـلان و نـســوان            دل افـسـرده و دیـده گـریـان (۲)

********** بند دوّم *********

تـو و اکـبــرت در بــیـابـان (۲)            مــــن و درد و داغِ فـــــــراوان

سـرت نــوکِ نِـــی در مـقــابــل            چه سـازم من از دردِ هـجـران؟

**شعر از: مجرد همدانی**

*************** خروج اهل بیت از کربلا ***************

حسین جان ببین زار و خسته (۲)            که زیـنـب به مـحـمـل نـشـسـتـه

به هـر لـحـظـه گـیــرد بـهــانــه            رقـیّـه کـه دل بر تو بـسـتـه (۲)

********** بند دوّم *********

تو رخ را ز خونت  بشُسته (۲)            مـن از داغِ تـــو دل شــکــسـتـه

فـــلــک رشــتــۀ بــخـت مــا را            دریـغـا که از هـم گـسـسـته (۲2)

**شعر از: مجرد همدانی**

***************** دفن شهدای کربلا *****************

تنت بی‌کـفن گر به صحـرا (۲)            فــــتــــاده زِ بــــیــــدادِ اعــــــدا

بــمـــیــرم کـه در اوج غــربـت            شدی دفـن تو ای پور زهرا (۲)

********** بند دوّم *********

به زینب نظـر کن زِ یـاری (۲)            روانــــم بــه صــــد آه و زاری

بـمــیــرم کـه از جــور عــدوان            تـو رأسی به پـیکـر نـداری (۲)

**شعر از: صابر همدانی**